Uzunko'chalik Ismoiljon aka ishdan qaytibdi. Kiyim boshini yechibdi-da, qo'llni yuvib, ayvonga borar ekan:

- Qani, bo'laqol, oshni suz, -debdi xotiniga.

- Kallai saxarda ketganningizcha kelishingiz shu bo'lsa.. Uyda na un, na go'sht, na bir bog' piyoz bo'lsa! Yana oshni suz deydi-ya, Xudoyorxon! -debdi xotini.

-Iya, gap qaytaradigan ham bo'p qoldingmi?

Ismoiljon jaxl bilan kosovni olib udag'aylabdi. Xotin dod solib, o'zini qo'shnisining uyiga uribdi. Qo'shnilar kirib kelgan er-xotinlarni ikki tomonga ajratib, so'riga o'tqazishibdi. Xotin dod solib, o'zini qo'shnisinig uyiga uribdi. Qo'shnilar kirib kelgan er-xotinlarni ikki tomonga ajratib, so'riga o'tqazishibdi.

- Kap-katta odamlarga uyat emasmi? Qo'yinglar-e, nevarali bo'ladigan vaqtda..

qo'shni xotin suv keltirib, qo'llarini yuvdirib, endigina tortilgan oshga taklif qilibdi. Ismoiljon so'kinib o'tirib, xotini esa yig'lab -yig'lab oshni paqqos tushniribdi. "Bu turishda ovqat ham qilmagandirsizlar. Manavini bolalarga olib ketinglar" deb qozondan bir kosa osh ham suzib beribdi qo'shni xotin.

- Ha, mayli. Bu safarcha qo'shnilar o'rtaga tushdi, kechirdim. Yur, ketdik, -debdi Ismoiljon xotiniga. Ular birin-ketin eshikdan ko'chaga chiqar ekanlar, er xotiniga qarab nim tabassum bilan: - Kallani ishlatish kerak. Yana jaxlim chiqarib quvadigan bo'lsam, Mirzanikiga qoch!- dermish.