Kichik og'il (kozlarini ishqalab): 

- Yaramas bo'lsa, demak bo'yi pakana bo'lishi kerak!

O'rtancha og'il (esnagancha):

- Pakana bo'lsa, demak qo'shni qishloq Olaqong'irdan!

To'ng'ich og'il (kerishib): 

- Olaqong'irdan bo'lsa, demak og'ri - Toshmat g'ilay!

Uch og'il va ota Olaqong'irga borib, Toshmat g'ilayni ushlab, sigirni talab qila boshlashibdi. Toshmat g'ilay esa sigirni og'irlamaganini aytibdi. Ota-bolalar Toshmat g'ilayni qozi huzuriga sudrashibdi:

- Sigirimizni og'irlagan, So'ksak xam, tepsak xam qaytarmayapti!

Qozi aka-ukalardan so'rabdi:

- Nega sigirlaringni aynan shu odam og'irlagan, deb o'ylayapsizlar?

- Sigirimizni yaramas og'irlagan, yaramas odam pakana boladi, pakanalar esa Olaqong'irda, Olaqong'irlik bo'lsa Toshmat g'ilaydan boshqa odam bo'lmaydi, - javob qilishibdi aka-ukalar!

- Iye, mantiqlaring juda qizik-ku?! - debdi qozi va qutiga allanimani yashirib, aka-ukalardan so'rabdi: - Manavi qutida nima bor?

- Quti kvadratsimon ekan, - debdi ota.

- Demak, uning ichidagi narsa yumaloq, - debdi kenja.

- Yumaloq bolsa, rangi albatta zarg'aldoq, - debdi ortancha.

- Zarg'aldoqmi, demak, u - apelsin, - debdi tong'ich.

Qozi ko'zlari olaygancha qutidan apelsinni olar ekan, Toshmat g'ilayga o'shqiribdi:

- Qaytar sigirni, yaramas!!!