Oradan olti oy o'tgandan keyin qish kunlarining birida ikkala qizi Afandini ko'rgani kelib, kechasi sandalda uzoq gaplashib o'tirishdi.

Katta qizi dedi:

—  Keksayib, piyoda yurishga qiynalib qoldingiz, dada. Agar bu yil havo yaxshi kelib, yog'ingarchilik mo'l bo'lsa, kuyovingiz bahorda qirga bug'doy ekib, kuzda sizga ot olib bermoqchi.

Kichik qizi dedi:

—  Agar bu yil havo quruq kelib, shaharda binokorlik ishlari yurishib ketsa, kuzda kuyovingiz sizga sigir olib bermoqchi. Qarigan chog’ingizda sut-qatiq kerak.

Afandi peshonasiga urib dedi:

—  O'h-ho'! Bittanga namgarchilik, bittangga qurg’oqchilik kerak bo'lsa, ot mingandek, qaymoq yalagandek bo'ldim. Unchaligini bilganimda, ikkalangni ham tuyakashga bergan bo'lardim. Ayb o'zimda!